سمیه حیدری، قهرمان چادری
نوشته شده توسط : عکس دختر ایرانی

In her full Islamic Hijab, Somayeh Heidari, Iranian martial arts athlete, receives medal in 4th Asian and Martial Arts Games in Incheon 2013

In her full Islamic Hijab, Somayeh Heidari, Iranian martial arts athlete, receives medal in 4th Asian and Martial Arts Games in Incheon 2013.

In her full Islamic Hijab, Somayeh Heidari, Iranian martial arts athlete, receives medal in 4th Asian and Martial Arts Games in Incheon 2013
 

ورزشکار زن ایرانی براي دريافت مدال نقره خود با پوشش چادر روي سکو حاضر شد.


به گزارش ايرنا، سميه حيدري ورزشكار زن كوراش كشورمان در ديدار فينال وزن منهاي ۵۷ كيلوگرم با شكست برابر حريفي از ازبكستان به مدال نقره بسنده كرد.



سميه حيدري براي دريافت مدال نقره در وزن منهاي 57 کيلوگرم رقابت هاي کوراش بازي هاي داخل سالن آسيا در شهر اينچئون کره جنوبي با پوشش چادر روي سکو حاضر شد.



 


 


 


 


 



منبع:فرارو

 

مصاحبه گروه ورزشی خبرگزاری دانشجو با سمیه حیدری(۲۷/۶/۱۳۹۲)

گروه ورزشی «خبرگزاری دانشجو»؛ سمیه حیدری، ورزشکار زن کوراش کشورمان در دیدار فینال وزن 57- کیلوگرم با شکست برابر حریفی از ازبکستان به مدال نقره بسنده کرد. حیدری که در دور نخست استراحت کرده بود، در دور دوم، حریف اهل کره جنوبی را مقتدرانه شکست داد تا رسانه‌های کره از این حادثه به عنوان یک شگفتی یاد کنند.

 

اما افتخارآفرینی این دختر شایسته ایران به همین جا ختم نشد؛ این بانوی ایرانی نشان داد که حاضر نیست برای دریافت مدال، تاج بندگی پروردگار را کنار بگذارد.

 

حضور سمیه حیدری با پوشش چادر روی سکوی قهرمانی و فلاش متعدد عکاسانی که در حال ثبت این لحظه تاریخی بودند، درخششی فرا‌تر از درخشش مدال نقره این دختر شایسته داشت.


در همین راستا خبرنگار ورزشی «خبرگزاری دانشجو»، گفت وگویی را با این بانوی ورزشکار انجام داده که مشروح آن در زیر آمده است:

 

«خبرگزاری دانشجو»- سطح بازی های آسیایی داخل سالن را چطور ارزیابی کردید و از مدالی که در این رقابت بدست آوردید، رضایت دارید؟


حیدری: من 14 سال است که جودو را آغاز کرده ام، البته هدف نهایی من مدال نقره بازی های آسیایی نیست، بلکه برای کسب مدال طلای المپیک تمرین می کنم، اما از آنجا که حمایت نشده ام از رسیدن به این هدف تا حدود زیادی فاصله گرفته ام.


من شش سال به صورت حرفه ای تمرین کردم و دوست داشتم زودتر از این به مقام آسیایی برسم، ولی حمایت نکردن و دیده شدن این شرایط را فراهم نکرد.


همه هدف و انگیزه من مدال طلای بازی های آسیایی بود و اگر ناداوری در دیدار فینال صورت نمی گرفت، صد درصد با مدال طلا به ایران باز می گشتم.


حریف من از ازبکستان بود و این کشور نیز قدرت زیادی در فدراسیون جهانی دارد؛ همین موضوع باعث شد تا در امر داوری در حق من اجحاف شود.

 

متاسفانه نگاه حرفه ای به ورزش بانوان وجود ندارد، لذا اعزام بانوان به المپیک تا کنون آن طور که باید و شاید نبوده و همچنین زنان ما در المپیک مدالی کسب نکرده اند.


ما فعلاً در مسابقاتی در سطح آسیا می توانیم شرکت کنیم، اما هنوز شرایط حضور در مسابقات جهانی به لحاظ پوشش وجود ندارد.


ما مربی حرفه ای در سطح المپیک نداریم و مربی خارجی هم تمام علم خود را در اختیار ما قرار نمی دهد. آنچه می تواند در این شرایط راهگشا باشد برگزاری اردوهای مشترک با کشورهای صاحب نام و شرکت در مسابقات برون مرزی است.


«خبرگزاری دانشجو»- در این رقابت ها نوع پوشش شما و حضور بر روی سکو با چادر باعث شد تا جدا از بحث مدال آوری به یک چهره ویژه تبدیل شوید؛ در خصوص این عمل خود توضیح دهید؟


حیدری: من از بچگی چادری بودم و اعتقاد دارم که انسان نباید هر کاری را به هر قیمتی انجام دهد؛ نظرم این بود که اگر مدال بگیرم حتماً با چادر بر روی سکو حاضر شوم و نذر کردم تا دل حضرت زهرا (س) و حضرت زینب (س) را شاد کنم.


به علاوه می دانستم در حوزه ورزش بانوان بهانه جویی های زیادی از سوی خارجی ها و فدراسیون های جهانی در مورد حجاب وجود دارد و می خواستم ثابت کنم که حجاب نه تنها محدودیت نیست، بلکه یک سکوی پرش است.


حضرت آقا در صحبت های خود همیشه به جوانان انگیزه می دهند، بنابراین پس از این که صحبت های ایشان را شنیدم و دیدم که بر ورزش بانوان تاکید دارند، خواستم صحبت های ایشان را عملی کنم.


من می خواستم ثابت کنم که حجاب مانند لباس رزم است و هیچ گاه محدودیت نیست.


یکسری قوانین داوری وجود دارد که داشتن حجاب مانع از امتیاز دادن به حریف می شود، به علاوه از لحاظ روحی و معنوی به ورزشکاران کمک می کند. به علاوه ورزشکار محجبه خود را بالاتر از حریفان می داند؛ چرا که معتقد است که حضرت فاطمه(س)، حضرت زینب(س) و ائمه اطهار به او کمک می کنند و این مطلب آرامش ویژه ای را به ورزشکاران می دهد.


«خبرگزاری دانشجو»- حضور شما با چادر چه بازتابی در رسانه های خارجی و در بین سایر ورزشکاران دارد؟


حیدری: بازیکنان خارجی دوست دارند که با حجاب در مسابقات شرکت کنند، اما سیاست های کشورهایشان این اجازه را به آنها نمی دهد، در حالی که همیشه از علاقه خود به حجاب صحبت می کنند.


در صحبت هایی که با بازیکنان خارجی داشتیم بارها به زیبایی حجاب اشاره، و چادر را یک پوشش زیبا توصیف کرده اند؛ آنها حتی من را ستاره این بازی ها نامیدند.


من نمی توانستم به این فکر کنم که حالا که خارج از ایران هستم چادر را از سرم بردارم و تنها در میدان مسابقه چادر را از خود دور کردم.

 


«خبرگزاری دانشجو» - هدف شما از حضور با این نوع پوشش چه بود و تا چه حد در انجام این رسالت موفق بودید؟


حیدری: کشورهای غربی همه چیز را تحت عنوان حقوق بشر به دیگران تحمیل می کنند و من می خواستم به تمام دنیا بگویم که سیستم مسلمانان با تمام دنیا متفاوت است.

 

بعد از فینال چون با ناداوری باختم و مدال طلایی را که برای آن زحمت کشیده بودم از دست دادم، ناراحت بودم؛ دوست داشتم مدال طلای خود را به رهبر تقدیم کنم، ولی به این مدال نرسیده و غمگین بودم.


تشریفات کره عجله داشت که مراسم توزیع مدال بسرعت انجام شود، ولی اصرار داشتم که چادرم را به من بدهند و هر چقدر دست من را می کشیدند، نمی رفتم، البته آنها نیز اجازه نمی دادند تا با چادر روی سکو بروم.


من حریف کره جنوبی را ضربه فنی کرده بودم و آنها می دانستند که اگر بیش از این در مقابل خواسته من مقاومت کنند، از این رفتار تحت عنوان انتقام جویی یاد می شود.


در آن لحظه همه به من می گفتند که اگر با چادر روی سکو بروی مشکل ساز می شود، ولی من گفتم مدال طلا را از دست دادم، حداقل اجازه دهید با چادر خود دل رهبر را شاد کنم، بنابراین آن قدر اصرار کردم تا چادر را به من دادند.
 

وقتی روی سکو رفتم همه رسانه ها و عکاسان به سمت من آمدند و این اقدام من بشدت مورد توجه آنها قرار گرفت.


پدرم پیش از مسابقات تاکید زیادی داشت که در هر شرایطی با چادر روی سکو بروم و در لحظه ای که تصویر من از تلویزیون با چادر پخش شد با خوشحالی تلویزیون را بغل کرده بود.


«خبرگزاری دانشجو»- آیا بعد از بازی های آسیایی داخل سالن پیشنهادی از کشورهای خارجی داشتید؟


حیدری:
چنین پیشنهادی نداشتم و اگر هم پیشنهاد داشته باشم، قبول نمی کنم؛ چون این حربه آنهاست تا حجاب را زیر سوال ببرند.


«خبرگزاری دانشجو»- حمایت های مسئولان از شما چگونه است؟


حیدری: تنها کسی که از من حمایت کرد، رهبر معظم انقلاب بودند؛ تقدیر و تشکر ایشان باعث شد تا من روحیه بیشتری داشته باشم.


من نمی دانم چگونه از ایشان تشکر کنم ، تا حالا کلمه ای را برای قدردانی پیدا نکرده ام؛ زمانی که از دفتر ایشان با من تماس گرفتند باورم نمی شد، به طوری که از خوشحالی زیر سرم رفتم.


تا حالا از فدراسیون هیچ پاداشی نگرفته ام، حتی یک تبریک خشک و خالی هم از فدراسیون و وزارت ورزش دریافت نکرده ام.


صندوق حمایت از ورزشکاران هم با وجود اینکه مدال آسیایی دریافت کرده ام، هنوز اقدامی نکرده است.


اگر این مدال را مردان کسب کرده بودند مطمئناً پاداش دریافت می کردند؛ تا زمانی که مردان بر ورزش زنان سلطه دارند، برخوردهای سلیقه ای امری عادی است.

 


«خبرگزاری دانشجو»- برای پیشرفت ورزش بانوان چه حمایت هایی لازم است؟


حیدری: در مهم ترین برنامه، باید ورزش بانوان را از مردان جدا کرد تا آنها بتوانند به راحتی حق و حقوق خود را دریافت کنند. در حال حاضر ورزشکاران زن باید در نهایت بر اساس تصمیم آقایان عمل کنند.


زمانی که بحث المپیک و بازی های آسیایی و لزوم افزایش مدال در این رقابت ها مطرح می شود، هیچ صحبتی از زنان مطرح نیست و تنها به اعزام ها راضی هستند، به طوری که نگاهی برای حضور پررنگ زنان در المپیک و بازی های آسیایی وجود ندارد.


ما با وجود همه سختی ها وقت می گذاریم، اما حقوقی دریافت نمی کنیم. حتی هزینه های باشگاه را نیز باید شخصاً پرداخت کنم.


خانواده من 15 سال است که از من حمایت کرده اند، اما تا کجا می توانند به این حمایت ها ادامه دهند؟


گاهی از این رفتارها دلشکسته شدم، اما همچنان به تمرینات خود ادامه داده ام.


«خبرگزاری دانشجو» - آیا این رفتارها باعث شده که تصمیم بگیرید ورزش حرفه ای را کنار بگذارید؟


حیدری: اگر این روند ادامه داشته باشد مطمئناً از اینکه این همه سختی را تحمل کرده ام، پشیمان می شوم؛ هدف من برافراشتن پرچم ایران بود و اگر به این هدف نرسم و تنها گذران عمر کرده باشم، مطمئناً ناامید و پشیمان خواهم شد.


هدف من المپیک است، اگر بتوانم سهمیه المپیک را کسب کنم، حضورم با پوشش اسلامی در المپیک چندان کار سختی نیست.


در بازی های آسیایی برای طلا تلاش می کنم و اگر به بازی های آسیایی کره جنوبی اعزام شوم به شخصه مدال می آورم و این قول را می دهم که روی سکو قرار بگیرم.


«خبرگزاری دانشجو»- آیا صحبت خاصی با سرپرست وزارت ورزش دارید؟


حیدری: از دکتر صالحی امیری می خواهم تا زنان را از لحاظ مادی و معنوی حمایت کنند. انگیزه زنان قابل مقایسه با مردان نیست و بهتر است به اندازه مردان روی مدال زنان نیز حساب باز کنند.


اگر نگاه ها به سمت فوتبال و ورزش مردان باشد، نمی توانیم موفق شویم، اما اگر دلسوزانه در بخش بانوان عمل کنند و بر بودجه بخش بانوان فدراسیون ها نظارت داشته باشند، نتایج بهتری رقم می خورد.

منبع: http://snn.ir/NSite/FullStory/News/?id=262863&Serv=7&SGr=25

 

مصاحبه جهان نیوز با سمیه حیدری(۴/۱۲/۱۳۹۲)

 

سرویس ورزشی جهان نیوز: سمیه حیدری، یکی از بانوان موفق ورزش ایران است که البته به یک دلیل از سایر بانوان ورزشکار شناخته شده تر است. او علاوه بر آنکه اولین بانوی مدال آور در رقابت های جهانی در رشته جودو است، اولین زن ایرانی است که با پوشش مقدس چادر بر روی سکوی قهرمانی ایستاده است. این عمل او موجب شد تا طی نامه ای از سوی دفتر رهبر معظم انقلاب مورد تقدیر قرار بگیرد. حیدری در این گفت و گو نیز به دیدارش با رهبر انقلاب و تأیید عملکرد او در روی سکو رفتن با چادر توسط ایشان اشاره می کند.

این جودوکار ۲۸ ساله اهل استان چهارمحال و بختیاری، نیمی از عمرش را رزمی کار کرده است و بالاخره بعد از تجربه ووشو و کاراته و تکواندو به جودو رو می آورد.

وی در بازی‌های آسیایی داخل سالن کره جنوبی که تیر ماه امسال برگزار شد مدال نقره مسابقات را کسب کرد. او برای دریافت همین مدال با چادر مشکی روی سکو حاضر شد. پنج ماه بعد حیدری در رقابت های جهانی کوراش توانست با کسب مقام سوم جهان اولین بانوی مدال آور ایرانی در مسابقات جهانی باشد.

به رغم همه این افتخارات، او این روزها تحت فشارهای روحی شدیدی قرار دارد. فشارهایی که پیش از کسب این افتخارات نیز از ناحیه مسؤولان فدراسیون وجود داشته است. حیدری پس از کسب این افتخارات که بسیاری از هزینه های مالی اش را خود و خانواده اش پرداخت کرده اند، نه تنها از سوی مسؤولان ورزشی کشور به نحو شایسته تشویق نشده است بلکه در جریان ادامه مانع تراشی های گذشته روز جمعه در جریان مسابقات قهرمانی کشور با اعمال نظر شبانه فدراسیون جودو به همراه خواهرش از این رقابت ها کنار گذاشته می شود.(برای مطالعه این خبر روی سایت جهان نیوز، اینجا کلیک کنید.)

آنچه در ادامه می خوانید روایت این بانوی محجبه مدال آور از کارشکنی ها و مانع تراشی ها بر سر راه موفقیت اوست که به گفته خودش، بخشی از آن ناشی از حفظ حریم های اخلاقی و حجاب است. گفت و گوی جهان نیوز با حیدری پیش از انتشار خبر حذفش از رقابت های کشوری انجام شده است.

جهان: خانم حیدری چند سال است که به صورت حرفه ای ورزش جودو را دنبال می کنید و برای رسیدن به موفقیت چه مسیری را پیمودید؟

من ۱۲-۱۳ سال است که عضو تیم ملی جودو هستم. که البته این دوران برای من بسیار رنج آور بود. هر چند که مشکلات در ورزش بانوان بسیار است و چون دیده نمی شوند این مشکلات هم حل نشدنی است. البته برای من مهم نیست چون من به دنبال پیشرفت هستم.
 
جهان: از کسب مدال برنز در مسابقات جهانی کوراش ترکیه بگویید.

برای مسابقات ترکیه، در ابتدا قرار شد من اعزام نشوم.
 

جهان: چرا؟ 

چون در فدراسیون کسانی بودند که نمی خواستند من مقام و مدال بیاورم. این افراد تا قبل از مسابقات جودوی آسیایی بانوان کره جنوبی که من مدال آوردم، با قدرت می گفتند بخش جودوی بانوان بزرگسال باید منحل شود چون مدال آور نیستند!

جهان: یعنی این فدراسیون دنبال پیشرفت ورزش جودوی کشور نیست؟ 

بیشتر دنبال این هستند که خودشان مطرح باشند. 

جهان: رئیس فدراسیون چه نقشی دارد؟ 

آقای رستگار اخیرا از خارج کشور آمده اند و ۷ سال ایتالیا بودند و خبری از این اتفاقات ندارند. در جریان جودو کشور نبودند و وقتی از ایتالیا آمدند به یکباره رئیس فدراسیون جودو شدند ولی اختیار در دستان افراد دیگر بود! 

جهان: در قسمت بانوان چطور؟ 

در ابتدای حضور آقای رستگار به عنوان رئیس فدراسیون در پاییز ۹۱ چند ماهی بخش بانوان بدون رئیس بود و بعد از چند ماه خانمی از سوی وزارت ورزش معرفی و منصوب شدند که ایشان نه تنها کاری برای ورزش بانوان انجام نمی دادند که البته معضلی برای جودوی بانوان شده بودند. 

من در همان زمان نایب رئیس بانوان هیات جودوی استان تهران بودم. بعد از یک ماه ایشان از من دعوت کردند که به عنوان مربی تیم ملی مشغول به کار شوم؛ اما من قبول نکردم. 

این اتفاق سرآغاز مشکلات من شد و ایشان بعد از پاسخ منفی من، بخشنامه ای صادر کردند که هر کس سمت و شغلی دارد مثل نایب رئیس و... نمی تواند در مسابقات شرکت کند.

جهان: در یکی از مصاحبه هایتان عنوان شده بود که از شما خواسته بودند قهرمانی را کنار بگذارید! این درخواست در راستای همین بخشنامه بوده است؟ 

من هدفم ورزش و کمک به ورزش بوده است. ایشان وقتی پیشنهاد مربی گری را به من دادند و من قبول نکردم ظاهرا خیلی ناراحت شده بودند و این بخشنامه را صادر کردند. بعد از آن جلسه ای با خانم میری، نایب رئیس بانوان، گذاشتند. آنجا بود که در حضور ایشان و رسما به من گفتند "شما ورزش را کنار بگذارید." حتی صراحتا به من گفتند "من از شما خوشم نمی آید. شما به درد این رشته نمی خورید." حتی به ایشان گفتم من خانواده ام خیلی هزینه کردند و زحمت کشیدند. برای اثبات این حرفهایم شاهد هم دارم. 

 

جهان: بعد از آن چه شد؟ بخشنامه اجرایی شد؟

بله. من استعفا دادم و ایشان پذیرفتند. من در مسابقات کشوری شرکت کردم و اول شدم. آن خانم هم بعد از مدتی از فدراسیون رفتند. البته قبل از این اتفاقات هم در شورای فنی فدراسیون که آقای آرش میراسماعیلی، نایب رئیس فدراسیون حاضر بودند مصوبه ای داشتند مبنی بر اینکه جودوی بانوان بزرگسال منحل شود! فکر کنم اوایل سال ۹۱ بود. 

جهان: خب، بر گردیم سر اعزام شما به ترکیه. فدراسیون چه حمایتهایی از شما انجام داد؟ 

از سوی فدراسیون چون اردوی بزرگسالان منحل شده بود هیچ همکاری انجام نشد. هیچ اردویی تشکیل نشد. همه هزینه ها،حتی هزینه مربی و هزینه باشگاه به عهده خودمان بود. حالا مسائل مالی به کنار، دغدغه اینکه چه مربی بدنسازی داشته باشیم هم داشتم. 

جهان: درباره شما یک نکته مهم وجود دارد که خانم حیدری، قهرمان است. ورزشکار است. اما یک قهرمان محجبه است. آیا حجاب شما، در مانع تراشی ها نقش داشت؟ 

ببینید من از بچگی حجاب و چادر را دوست داشتم انگار در وجود خودم بود. من حضرت زینب(س) و حضرت زهرا(س) را به گونه ای دیگر حس می کنم. دوستان فدراسیون خیلی دوست ندارند محجبه ها بالا بیایند. اصلا دوستشان ندارند. محوشان می کنند. 

حتی یک خانم ورزشکاری بود در اردوی تیم نوجوانان که تنها چادری تیم نوجوانان بود. کاری کردند که دستش از ۲ ناحیه شکست؛ تا فرصت حضور در مسابقات را از وی بگیرند، چون این ورزشکار سن کمی داشت، نتوانست از حقش دفاع کند!

جهان: چه اتفاقی افتاد که دستش شکست؟ این کسانی که شما می گویید از چه طریقی این کار را کردند؟ 

در برنامه تمرینی اردو، حریفش را به گونه ای انتخاب کرده بودند که ۱۰ کیلو سنگین تر از خودش باشد و چون این حریف بازیکن مبتدی هم بوده و سنگین وزن، باعث این اتفاق می شود. جالب است که حتی این خانم (کسی که مصدوم شده) اصرار می کند که این خانم ۱۰ کیلو از من سنگین تر است ولی مربی قبول نمی کند و می گوید این یک تمرین طبیعی است که حریف ۱۰ کیلو سنگین تر باشد! 

جهان: کمی از مسابقات آسیایی کره جنوبی بگویید. ظاهرا در مسابقات کره مسؤولین فدراسیون و ورزش کشور از اینکه شما با چادر روی سکو رفتید به شما اعتراض کردند؟

موقع اهدای جوایز، مسؤولان تشریفات کره جنوبی به من گفتند گرمکن بپوش و روی سکو برو. من همانجا گفتم چادرم را بیاورید؛ من با چادر روی سکو می روم. گفتند نه باید گرمکن بپوشید که من گفتم اصلا برای من مهم نیست روی سکو بروم یا نروم؛ مهم این است که با چادر روی سکو بروم. ۲۰ دقیقه ای طول کشید و در نهایت چون همه منتظر بودند و نگران که چه اتفاقی افتاده، گفتند که هر چی می خواهد به او بدهید که سریع برود روی سکو. البته در نهایت چادرم را آوردند و من با چادر رفتم روی سکو.

جهان: در این فاصله که شما مقاومت می کردید که با چادر روی سکو بروید مسؤولین چه حمایتی کردند؟

هیچ حمایتی نکردند. وقتی از سکو پایین آمدم و رفتیم هتل، متوجه شدم در هتل جلسه ای تشکیل شده و آقای افشار زاده دبیر کمیته ملی المپیک به مسؤولین فدراسیون جودو اعتراض کردند که چرا فلانی با چادر روی سکو رفته است. مگر با چادر مسابقه داده! برای جمهوری اسلامی خیلی بد شده است! این کار به ضرر ما شده است! بعد در اتاق را زدند و گفتند که این کار شما، برای ما خیلی بد شده است و فدراسیون جودو را زیر سؤال بردید! چرا این کار را کردید؟ 

من آن موقع خیلی ناراحت شدم و فقط به حضرت زینب(س) گفتم من فقط به خاطر خودت و به عشق خودت با چادر رفتم روی سکو. چیزی که آن لحظه در ذهنم آمد همین بود. بعد از آن قرار شد در مراسم اختتامیه شرکت کنم که به من گفتند اگر قرار است با چادر بیایی اصلا شرکت نکن! 

جهان: چه کسانی این حرف را زدند؟ کدام مسؤول؟

نمی توانم بگویم. در این سفر حتی حراست هم با ما نبود و من خیلی ناراحت شدم از اینکه چرا مسؤولین ایرانی با چادر مخالفت می کردند. بعد هم نامه ای زدند به مسؤولین کره جنوبی و گفتند که این خانم نمی دانسته که نباید با چادر شرکت می کرده است!

جهان: آیا در قوانین بین المللی تعریفی هم برای سکو شده و یا فقط درباره حضور روی تشک قوانین وضع شده است؟ 

نه چنین قانونی برای سکو تعریف نشده است.


جهان: در ایران چه اتفاقی برای شما افتاد؟ 

بعد از این اتفاق و قبل از برگشت خیلی ناراحت بودم و استرس داشتم. به گونه ای با من برخورد کرده بودند که من فکر می کردم خیلی اشتباه کردم. اما وقتی به ایران برگشتم، پدرم بابت این کار خیلی تشویقم کرد و من آن لحظه بود که خیالم یک مقدار راحت شد. 

تا اینکه از دفتر حضرت آقا با من تماس گرفتند و پیغام ایشان را به من رساندند و من این قدر هیجان زده شدم که از خوشحالی زیر سرم رفتم. اصلا باورم نمی شد. بعد از آن به دیدار آقا رفتم و ایشان گفتند: خیلی کار خوبی کردید که با چادر روی سکو رفتید. باعث افتخار مملکت ایران هستید. من سجده شکر به جا آوردم که شما با چادر روی سکو رفتید و...

جهان: بازتاب روی سکو رفتن شما با چادر، در رسانه ها چگونه بود؟ 

انتظارم خیلی بیشتر بود. بعد ازاین اتفاق مطبوعات خیلی خوب کار کردند ولی تلویزیون کم کاری کرد. حتی یک مصاحبه هم با من نکردند. نه اینکه برای خودم بگویم. اما من نماد یک زن مسلمان موفق ایرانی را نشان داده بودم و این نیاز به فرهنگ سازی داشت، ولی این را فرهنگسازی نکردند و از من حتی برای یک برنامه تلویزیونی دعوت نکردند که از من بپرسند برای چه این کار را کردم.

جهان: بعد از موفقیت در کره از شما چه حمایتهایی انجام شد و بعد از آن به چه مسابقاتی اعزام شدید؟ 

هیچ تقدیر و تشکری از سوی فدراسیون از من نشد. حتی یک تلفن هم به من نزدند حتی یک تبریک هم به پدر من نگفتند. بعد از آن باید برای مسابقات ترکیه اعزام می شدیم که به من گفتند شما اعزام نمی شوید چون حجاب شما مورد تایید نیست. البته منظور لباس حین مسابقات و تشک است و ما نامه زده ایم و منتظر پاسخ هستیم. من خودم پیگیری کردم گفتند نه چنین چیزی وجود ندارد و فدراسیون هم نامه نزده بودند. یک ماه با من امروز و فردا می کردند و جواب درستی نمی دادند. حالا جالب اینجاست که نه فدراسیون آسیایی مشکل داشت و نه فدراسیون جهانی بلکه خود مسؤولین فدراسیون می خواستند بهانه بیاورند که اعزام نکنند.

دو هفته مانده به بازیها به ما اعلام کردند حجابتان مانعی ندارد البته من مطمئنم به خاطر اینکه ما مصاحبه کرده بودیم و مسائل را گفته بودیم مجبور شدند اعلام کنند که مشکلی وجود ندارد. 

جهان: بالاخره اعزام شدید؟ 

قرار شد ما از طریق مشهد به مسابقات ترکیه اعزام شویم. وقتی از مشهد تماس گرفتند، گفتند باید هزینه های خودتان و همراهتان را بپردازید! حتما هم باید یک همراه داشته باشید. من رفتم پیش آقای رستگار رئیس فدراسیون جودو. ایشان گفتند نگران نباشید ما تامین می کنیم.

دوباره یک پیامک آمد گفتند باید ۱ میلیون و ۷۰۰ هزار تومان علی الحساب پرداخت کنید. من دوباره رفتم پیش آقای رستگار. ایشان گفتند نه بروید نگران نباشید. یعنی اینها می خواستند از لحاظ روانی من را به هم بریزند. 

یعنی درست زمانی که من به عنوان یک بازیکن باید آرامش داشته باشم، این مسائل را بوجود می آوردند و بجای تمرین و تمرکز باید دنبال این مسائل می رفتم. 

جهان: یعنی این کارها را برای سنگ اندازی انجام می دادند؟! 

دقیقا. من را از لحاظ روحی به هم می ریختند. در نهایت طبق قرار قبلی برای اعزام به ترکیه ساعت ۱۲ شب به همراه خانواده ام به فرودگاه رفتیم. خانواده ام که از من جدا شدند، به من گفتند باید ۳۰۰ دلار بدهید. که من زنگ زدم به خانواده ام گفتم برگردید باید پول بدهیم. حدود ساعت ۲ نصف شب. ببینید چه اضطرابی برای من و خانواده ام ایجاد می کردند. بالاخره نصف شب پول را تهیه کردیم.

در نهایت ما ۲۵ نفر بودیم که به ترکیه اعزام شدیم؛ البته فقط ۲ نفر از ما خانم بودند. حتی من از فدراسیون خواسته بودم اجازه دهند حداقل مربی من همراه من باشد ولی قبول نکردند. 

جهان: با این تفاسیر یک اجماعی بر علیه شما شکل گرفته بود؟ به نظر شما ارتباطی با حجاب شما و دیدگاهتان نداشت؟ 

برخی مسؤولان ورزشی معتقدند بانوان به خاطر حجابشان می بازند! این حجابشان مانع قهرمانی آنهاست. وقتی من با همین حجاب قهرمان شدم این افراد بر علیه من موضع گرفتند.
 
جهان: شما چقدر تلاش کردید دیدگاهتان را جا بیندازید؟ 

من تمام تلاشم را می کنم. اما باید بگویم اگر الان من تا اینجا توانستم ادامه بدهم حاصل عنایت حضرت آقا به من بوده و من با پیام ایشان انرژی گرفتم و مسیرم را ادامه دادم اما بقیه فقط مانع تراشی کردند. 


جهان: به نظر شما چرا ورزش بانوان به درجه ای رسیده که تصمیم به انحلال آن می گیرند؟
 
ببینید وقتی یک خانمی عضو تیم ملی می شود باید اول فرهنگسازی شود، خانواده اش را راضی کند، هزینه کند، مسؤولین حمایت کنند تا به درجه ملی برسد که البته در نهایت دیده هم نمی شود، هیچکدام از این حمایت ها انجام نمی شود و از لحاظ روحی روانی هم در مضیقه هستند و چون مقام نمی آورند می گویند باید منحل شود. 

جهان: برای این مشکلات به وزارت ورزش مراجعه نکردید؟ بالاخره یک جایی باید باشد که به مشکلات رسیدگی کند؟

نه من به وزارت ورزش مراجعه نکردم. فقط از طریق خانم اکبر آبادی رئیس وقت بانوان وزارت ورزش برای یک مراسمی دعوت شدم که ایشان هم برخورد خیلی بدی با من کردند. [خبرنگار جهان نیوز مطلع شد که پس از انجام این گفت و گو سمیه حیدری با معاون بانوان وزارت ورزش و جوانان دیدار کرده است.]
 
جهان: چه برخوردی؟ 

یکسری مشکلات و حاشیه هایی برای من ایجاد کردند. در نهایت آقای وزیر تنها به من یک تقدیرنامه دادند. 

جهان: حمایت مجلس چطور بود؟ به نمایندگان مجلس مراجعه نکردید؟ 

من از مجلس خیلی تشکر می کنم. خیلی از من حمایت کردند، هرچند دوستان فدراسیون ناراحت شدند و یک مقداری کارها پیچیده تر شد.

جهان: در دنیا اجماعی وجود دارد که زن در ایران جایگاه ندارد اما شما ثابت کردید زن ایرانی می تواند قهرمان باشد، می تواند حجاب هم داشته باشد. شما چقدر درصدد این اثبات بودید؟ 

ما در مسابقات قبلی که اعزام می شدیم خانمهای ورزشکار ایرانی حجابشان در آن سوی مرز تغییر می کرد. حتی مسؤولینشان هم همینطور. در تیمهای مختلف اینگونه است. ایرانیان در دهکده مسابقات، وقتی من را با این حجاب می دیدند از من می پرسیدند شما حراست هستید؟ خبرنگار هستید؟ مربی هستید؟ بعد که می فهمیدند ورزشکار هستم خود ایرانیها تعجب می کردند و حتی خیلی ها می گفتند این فرد اُمُل است!

جهان: واکنش خارجیها چگونه بود؟ آنها چه برخوردی با شما داشتند؟ 

خود خارجیها این حجاب را دوست داشتند و می گفتند چه پوشش زیبایی است. یکی از آنها گفت اگر می شود این را به من بده بپوشم و حتی عکس می گرفتند و برایشان خیلی جذاب بود. 

جهان: فکر می کنید مسؤولین چرا در مقابل شما کوتاهی کرده اند؟ چه حمایتی باید از شما انجام می دادند و کوتاهی کردند؟ 

هر پیشرفتی وجود دارد به دست مسؤولین است. اگر مسؤولین از ورزشکاران محجبه حمایت کنند حتی مسؤولین در رده جهانی هم موظف به حمایت می شوند اما متاسفانه من هیچگاه از سوی مسؤولین ورزشی کشور خودم حمایت نشدم چه رسد به مسؤولین جهانی که اصلا نمی دانند حجاب چیست؟! 

من حتی در زمینه فنی هم حمایت نشدم. در مسابقات کره جنوبی بازیکن کره جنوبی را بردم. کره جنوبی رفت بازی من را آنالیز کرد. سرمایه گذاری کرد و در نهایت در مسابقات ترکیه، همان بازیکن کره من را شکست داد. می دانید چرا؟ چون او ۴ مربی همراهش بود و این بازیکن را هدایت می کردند، وقتی کره برد انگار مربیان کره به جای طلا، الماس بردند. 

حالا فکر می کنید در مقابل چه اتفاقی افتاد؟ مسؤولین فدراسیون حتی به من اجازه ندادند با خودم مربی به مسابقات ترکیه ببرم!
 

جهان: خانم حیدری یک مقداری از تمریناتتان در خارج از کشور بگویید. شنیده ایم در این تمرینات موضوع عدم اختلاط ورزشکاران آقا و خانم رعایت نمی شده است؟

حرمت بانوان در تمرینها رعایت نمی شود. علت این است که کسانی به عنوان مسؤول انتخاب می شوند که خودشان اهل رعایت نیستند. چندی پیش فیلمی دیدم که از حریم خصوصی بانوان ورزشکار در رختکن گرفته شده بود. خب بسیاری از این مدل رفتارها و اخلاق ها ورزشی نیست. حالا مشکلات فنی جای خود بماند. 

جهان: پس تمرینهای مختلط در خارج از کشور صورت گرفته است؟ 

بله بوده است در مسابقات ازبکستان که رفته بودیم. برای گرم کردن، بازیکنان تیم را به دو دسته تقسیم کردند؛ آقایان و خانمها. می گفتند خانمها و آقایان باید با هم بسکتبال بازی کنند!

من در آن شرایط مرتب خودم را کنار می کشیدم چون من اهل اینجور تمرینها نبودم. در آن موقع که من خودم را کنار می کشیدم با من برخورد می کردند که چرا درست تمرین نمی کنم.

واقعا برای خودم هم سؤال بود که چرا تمرین و نرمش خانمها و آقایان باید با هم باشد و اجبار می کردند که تمرین مختلط داشته باشیم. البته من سند هم دارم. من داشتم از تمرین تیمهای خارجی در همان سالن فیلم می گرفتم که ناخودآگاه چند ثانیه کوتاهی هم از تیم خودمان با آن شرایط فیلم گرفتم.

در مسابقات کره جنوبی که رفتیم شرایط همین جوری بود. یکی از آقایان به حالت مسخره گفته بود حالا خانم حیدری می خواهد با چادر تمرین کند؛ که البته من نشنیده گرفتم. بعد یک نفر را آوردند و به من گفتند باید بروید با این آقا تمرین کنید. من گفتم این کار را نمی کنم، گفتند اجبار است. من در آن لحظه تنها کاری که می توانستم انجام دهم این بود که سالن را ترک کنم. 

جهان: مگر مربی خانم آنجا نبود؟

چرا بودند. اتفاقا خانمها می گفتند چرا تمرین نمی کنی؟ می گفتند کسی که اینجا نیست. حراست هم که حضور ندارد! 

جهان: به نظر شما وزارت ورزش و جوانان چه کمکی می تواند به شما و سایر بانوان ورزشکار بکند؟

من از وزارت ورزش و جوانان خواهش می کنم مشکلات بانوان ورزشکار را حل کنند. باید ورزش بانوان از آقایان جدا شود. من به عنوان یک خانم شاید نتوانم مشکلاتم را به یک آقا بگوم. اما حالامجبورم، چون یک آقا در راس کار است. الان حتی به خانم هم بگویم دوباره به یک آقا منتقل می شود، اما این بار با یک واسطه. 

واقعا در ورزش بانوان مشکلات است. من پیشنهاد می کنم، ورزش بانوان به عنوان یک نهاد مستقل عمل کند. بودجه جدا باشد. اعزام ها جدا باشد. الان درباره این اختلاطها من رعایت می کنم، اما شاید بقیه برای پیشرفت مجبورند تن به کارهایی بدند که خودشان هم موافق نباشند ولی چاره ای ندارند.
 


عکس دختر , عکس دختر ایرانی , عکس ایرانی , عکس بازیگران ایرانی , عکس بازیگر ایرانی, عکس زنان ایرانی, عکس زیباترین دختر ایرانی, عکس پسر ایرانی, عکس پسران ایرانی ، u;s nojv , u;s nojv hdvhkd , u;s hdvhkd

:: بازدید از این مطلب : 859
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : 5 شهريور 1394 | نظرات ()
مطالب مرتبط با این پست
لیست
می توانید دیدگاه خود را بنویسید


نام
آدرس ایمیل
وب سایت/بلاگ
:) :( ;) :D
;)) :X :? :P
:* =(( :O };-
:B /:) =DD :S
-) :-(( :-| :-))
نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

آپلود عکس دلخواه: